Het is een zonnige vrijdagmiddag in juni als Esther, moeder van Krasi, de school binnenloopt. Vandaag komt ze op stagebezoek. Haar zoon, tweedejaar projectklas, loopt namelijk intern stage bij de afdeling Horeca van zijn school De Buitenhof. Van al zijn enthousiaste verhalen werd Esther nieuwsgierig.
Ze nam de uitnodiging om een keer te komen kijken dan ook maar al te graag aan.
‘Ik ervaar alleen maar rust’
Druk, rumoerig, altijd wel iets. Dat is vaak het beeld van speciaal onderwijs. Esther lacht: ‘Ik ervaar precies het tegenovergestelde. Ik ervaar juist rust: héérlijk!’
Op de vraag hoe dat dan komt antwoordt ze dat de leerkrachten en begeleiders van De Buitenhof weten hoe het werkt. ‘Ze weten wat mijn zoon nodig heeft. Ze begrijpen hoe hij denkt en handelt en daardoor weten ze hoe ze daarop moeten inspelen.’ vervolgt ze. ‘En dat geeft rust. Waar ik voorheen vaak gebeld werd door school dat het niet goed ging met Krasi, dat ik hem maar moest komen halen, heb ik die telefoontjes hier niet. Ik wéét dat ze kijken naar wat hij nodig heeft en dat werkt.’
Niet anders willen zijn
Krasi zit sinds twee jaar op De Buitenhof. Daarvoor volgde hij anderhalf jaar onderwijs op een ‘reguliere’ school en aansluitend nog ruim drie jaar op een sbo-school. ‘Ik weet nog dat Krasi helemaal niet naar het speciaal onderwijs wilde. Hij wil niet anders zijn. En dat snap ik ergens ook wel. Maar inmiddels is Krasi helemaal ‘om’, hij heeft het hier echt naar zijn zin’, aldus Esther, Krasis moeder.
Krasi is een bezige bij. Zo heeft hij een folderwijk en werkt daarnaast nog bij de minihaven in Brunssum. Daarnaast doet hij aan breakdance en houdt hij van fietsen. En dan is er thuis ook altijd nog wel tijd voor zijn twee honden én een potje gamen. Kortom, Krasi vermaakt zich wel.
Kijken naar hoe het wél kan
Interne stage: eerder dan gepland
Sinds een klein jaar is Krasi extra in zijn nopjes. Hij loopt namelijk intern stage. ‘Nee, eigenlijk is dat gezien zijn leeftijd nog niet de bedoeling.’, vertelt Juliëtte, leerkracht van Krasi. ‘Hij mocht een keer uithelpen bij mijn collega Kas (vakleerkracht Horeca) omdat die op dat moment weinig leerlingen had.’
‘Precies,’ vult Kas aan, ‘en je zag aan hem dat hij dit interessant vond, hij pikte al direct dingen op. Dus toen gingen Juliëtte en ik in gesprek. Zou dit niet iets voor hem zijn?’ Juliëtte en Kas zagen het wel zitten en dus werd het voorstel voorgelegd aan Krasi en zijn ouders. Want, alles gaat in overleg met ouders én leerlingen.
Korte lijnen en alles in overleg
‘Ik vond die stage direct een goed plan,’ vertelt Esther. ‘Ik zag het Krasi wel doen. Al was ik ook wel benieuwd hoe dat zou gaan met de leerlingen bij wie hij in de groep kwam daar. Die zijn toch allemaal een of meer jaar ouder dan Krasi is. Maar goed, ik weet ook dat hij heel sociaal is, dus ik maakte me er geen zorgen over. Bovendien heb ik vertrouwen in de leerkrachten. Als er iets is, is er direct contact. Korte lijnen, daar houd ik van.’
Een heerlijke lunch
Als we binnen komen lopen, begroet hij meteen zijn moeder en vertelt al direct waarmee hij bezig is. Hij vertelt over zijn voorstel voor het broodje Mozzarella voor de lunch vandaag. Hij toont trots het materiaal waarmee ze werken, van ingrediënten tot koksmessen en de vaatwasser. Krasi loopt in het lokaal rond alsof het zijn thuis is. Het is overduidelijk dat hij zich hier als een vis in het water voelt.
Voordat de lunch wordt uitgeserveerd aan de leerkrachten die een bestelling hebben geplaatst, biedt Krasi ook zijn moeder een heerlijke lunch aan: een kopje kippensoep én een broodje Mozzarella uit de oven. En, beiden genieten zichtbaar!