Hij heeft nog maar een voet binnen het pand gezet of de herinneringen komen al boven. ‘Op dit grote veld heb ik mijn groen-examen behaald’. Aan het woord is de 23-jarige Levi Gulikers uit Maastricht. Het is alweer tien jaar geleden dat hij voor het eerst het gebouw van Praktech betrad. ‘Ik ben geen dag met tegenzin naar deze school gekomen’, vertelt de vrolijke Levi.

Mindere tijden gekend

Maar Levi heeft ook andere tijden gekend. Tijdens zijn middelbare schoolperiode is hij van school gestuurd. De thuissituatie van Levi was alles behalve ideaal voor hem. Het ging dan ook mis. ‘Ik moest van school, maar was wel nog leerplichtig. Ik was druk, geen gemakkelijke jongen. Maar hier, op deze school, reikten ze mij de hand, hier wilden ze helpen’, aldus Levi.

Van groen tot timmeren

In de vier jaar die Levi vervolgens hier doorbrengt, leert hij veel. Hij werkt veel liever met zijn handen dan dat hij in de schoolbanken moet zitten. En die mogelijkheid kreeg hij hier. Hij heeft van alles gedaan, van groen tot VCA, ‘ik had zelfs nul fouten in de theorie!’.
Lopend door het gebouw vertelt Levi dat timmeren zijn lievelingsvak was. ‘Daar kon je écht iets mee. Naast de projecten die we moesten doen, mochten we ook één uur per week besteden aan een eigen werkstuk. Het is grappig te zien dat mijn werkstuk er nog staat. De bedoeling was dat in dit werk een klok kwam te hangen. Misschien kom ik nog wel eens terug om hem helemaal af te maken’, lacht Levi.

Aandacht en tijd voor de cursist

Wat Praktech het meest typeert, zo geeft Levi aan, is de aandacht en tijd die begeleiders en leermeesters hebben voor hun leerlingen/cursisten. ‘Je wordt hier gezien en ze hebben meteen in de gaten als het even niet goed met je gaat. En dan nemen ze de tijd voor je, gaan even met je zitten om te kijken hoe ze je kunnen helpen. Ze staan altijd voor je klaar, altijd. Het is zoveel meer hier dan alleen maar het volgen van lessen.
Maar ja, dát weten veel mensen niet.’, zucht Levi.

Een heel andere toekomst

‘Ik weet niet wat er van me gekomen zou zijn als ik niet op deze school had gezeten’, vertelt Levi openhartig. ‘Hier gaven ze me het vertrouwen, de kansen en de aandacht en hulp die ik nodig had. Als ik dat toen niet had gehad, was het echt anders met me afgelopen’.

Inmiddels werkt Levi al zes jaar als kok bij Bergrust in Maastricht. ‘Alex, mijn toenmalige begeleider, had een sollicitatiegesprek voor me geregeld. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik zo’n gesprek voerde. Mijn huidige baas zag het wel met me zitten en gaf me deze kans. Nu zijn we zes jaar verder en heb ik het nog steeds goed naar mijn zin.’, vertelt Levi.

Dit gun ik anderen ook

‘Ik zou het echt jammer vinden als deze school hier weg zou moeten. Het gebouw is perfect voor datgene wat men hier doet. Ik ben echt dankbaar voor wat men hier voor mij heeft betekend. Zonder dit had ik het niet zo goed gehad als dat ik het nu heb. En dat gun ik anderen ook.’

Zoals het er nu naar uitziet moet Praktech haar huidige pand verlaten met ingang van augustus. Maar we willen dit prachtige pand met al zijn historie én toekomst niet kwijt voor onze bijzondere doelgroep en onze omgeving. Deelt u deze mening? Steun ons dan door hier onze online petitie te ondertekenen.