Flexibiliteit, samenwerken, vakmanschap en respect. Dat zijn de vier kernwaarden van Alterius.
Op één of andere manier zul je deze waarden terug vinden in de verhalen van onze bloggers.
Zij nemen je mee in hun persoonlijke verhalen, waarin hun ervaringen of kijk op ontwikkelingen en de actualiteit centraal zullen staan.
Soms ontroerend of juist met humor, een andere keer kritisch of prikkelend, maar altijd vanuit hun eigen ervaring, vol enthousiasme en met hart voor hun vak!
Mensen die mij goed kennen weten dat ik al best wat jaartjes voor Alterius werk. Sinds een paar jaar houdt dat voor mij in dat ik meer op kantoor of extern werk, maar nog altijd de praktijk(ervaring) vanuit het werkveld meeneem in mijn overleggen.
Op kantoor
Vandaag zat ik een dag op kantoor op een van de locaties van onze stichting, namelijk De Buitenhof.
Ik neem jullie graag mee naar een dag die mij, net als zoveel andere dagen in het jaar, weer een glimlach op mijn gezicht toverde. Niet een keer, maar zelfs meerdere keren!
Make my day
Het begon al vroeg in de ochtend, waar ik bij de koffieautomaat een kopje koffie wilde pakken. “Goedemorgen mevrouw, heb ik u al eens eerder gezien hier? Zal ik voor u op het knopje drukken?”
En natuurlijk liet ik de leerling zijn ding doen. Make my day!
Ik voer wat overleggen op kantoor met diverse collega’s. Maar ook tijdens die overleggen gebeurt er weer veel op die praktijkvloer: “uhm… ik moet even hier komen zitten, want het lukt me niet in de klas”. Tuurlijk kerel… geen probleem. Verder is het stil en werkt de leerling geconcentreerd verder. Na afloop geef ik hem een compliment. Hij bedankt mij voor de rust waarin hij heeft kunnen werken.
Zó enthousiast
Tijdens mijn volgende overleg komen twee vrolijke dames over de gang en kloppen netjes aan de deur. “Wilt u ook iets bestellen mevrouw?”. Ik moet even schakelen, want dit gebeurt niet op alle locaties op deze manier. Ik wil graag iets bestellen, alleen al omdat deze dames het zó enthousiast vragen. Het interesseert me niet eens wat ze vandaag gemaakt hebben, maar het blijkt een overheerlijke champignonsoep! De dames en hun klasgenoten hebben die ochtend namelijk fanatiek in de keuken gewerkt en verkopen hun zelfgemaakte gerechten.
Onderonsje
Niet veel later komt er weer een leerling naar binnen. Hij zag namelijk onze (interim)directeur en heeft even een enig onderonsje met hem. Ook hij tovert weer een lach op mijn gezicht. Je ziet en merkt dat hij contact zoekt, eventjes een babbeltje nodig heeft. En drie minuten later gaat hij weer vrolijk naar zijn klas.
Je merkt ook dat het met ons (de collega’s) iets doet. We kletsen nog even na, want de manier waarop het ging maakt indruk.
Oplossing
Aan het einde van de dag is er wat meer geroezemoes. Meer leerlingen hebben even hun “loopje” nodig, gaan koffie halen voor de juf of meester of hebben materialen nodig voor de les waar ze mee bezig zijn. Ook worden de papierbakken en prullenbakken geleegd…
Met wat gestuntel zo ook bij ons op kantoor. De twee leerlingen hebben onderling een discussie over hoe ze het beste alles in de zak en bak kunnen gooien. Ik zie het gebeuren en loop met de prullenbak en papierbak naar ze toe om ze te helpen. Ze komen tot een oplossing en ook nu merk ik bij mezelf dat ik weer extra geniet.
Niet ingewikkeld maar mooi!
Want wat is ons werk in het speciaal onderwijs toch mooi!
Wat levert het toch vele succeservaringen en glimlachen op!
Nee! Het is niet alleen maar ingewikkeld, vermoeiend, veel agressie of geweld.
Het zijn juist deze kleine dingen en momentjes die dit werk zo leuk maken!
Want net als alle kinderen zijn ook onze leerlingen gewoon een kind en daar doen wij het (net iets specialer) voor!
Nicole Oligschläger
coördinator Zorg en Onderwijs