Flexibiliteit, samenwerken, vakmanschap en respect. Dat zijn de vier kernwaarden van Alterius.
Op één of andere manier zul je deze waarden terug vinden in de verhalen van onze bloggers.
Zij nemen je mee in hun persoonlijke verhalen, waarin hun ervaringen of kijk op ontwikkelingen en de actualiteit centraal zullen staan.
Soms ontroerend of juist met humor, een andere keer kritisch of prikkelend, maar altijd vanuit hun eigen ervaring, vol enthousiasme en met hart voor hun vak!
Door respect grote sprongen vooruit!
De vorige keer schreef ik over hoe het is als startende leerkracht op de Buitenhof. Over hoe je als beginnend leerkracht je eerste stappen zet binnen het (speciaal) onderwijs.
Anderhalf jaar later ben ik nog altijd blij dat ik voor het voortgezet speciaal onderwijs gekozen heb. De levensfase van de leerlingen, ook wel de puberfase, vind ik een van de meest interessante fases in het leven. Er gebeurt zoveel in de levens van onze leerlingen en dan vragen wij als school ook nog een hoop. Maar hoe is het nu voor de leerlingen om te starten op het speciaal onderwijs? Vinden leerlingen het prettig om te starten op het speciaal onderwijs of vinden ze het misschien wel vervelend om naar een andere school te gaan dan misschien vrienden uit het dorp?
Domme kinderen
Zo was er een leerling die er ontzettend tegen opzag om naar het voortgezet speciaal onderwijs (vso) te gaan. Hij had een slecht beeld van vso. Al zijn vrienden gingen naar een reguliere middelbare school en hij moest, vanwege zijn ADHD en gedragsstoornis, helemaal alleen naar De Buitenhof. Helaas is het beeld vaak nog dat het slechte scholen zijn voor domme kinderen.
Zo kwam hij dan ook binnen op de eerste dag. Hij zei meteen dat hij echt niet bij die domme kinderen ging zitten. Hij zat nog liever alleen.
De leerling heeft de gehele dag geen woord gezegd tegen de andere leerlingen en liep op het einde van de dag boos de deur uit. De andere leerlingen in de klas reageerden hier zo goed als niet op. Deze leerlingen zaten allemaal al meer dan een half jaar op het speciaal onderwijs en konden zich nog goed voorstellen hoe het was om helemaal alleen in een nieuwe klas te komen. Vaak voelen onze leerlingen bepaalde zaken heel goed aan, maar soms weten ze gewoon niet goed hoe hiermee om moeten gaan. De leerlingen negeren dit gedrag vaak en kiezen hun eigen weggetje. Als leerkracht probeer je de leerlingen allemaal een veilig gevoel te geven, maar wil je ook hun gedachtes respecteren. Zo heb ik de nieuwe leerling gelaten in zijn gedrag. Natuurlijk accepteren we geen pesterijen, maar hij was vooral boos binnen zijn eigen wereld en niet op anderen.
Opbloeien
Na een aantal dagen begon de rest van de klas de leerling wat vaker te betrekken in verschillende gesprekken over school, maar ook over zaken die zeker niet met school te maken hadden. Je zag dat hij steeds meer begon op te bloeien en echt zichzelf begon te zijn. Iets wat op zijn vorige school nog niet naar buiten was gekomen. Daar was hij de leerling die vaak in conflict was met andere leerlingen of met leerkrachten. Of hij was te druk om in de klas te zitten en moest daarom maar op de gang gaan werken.
De leerling zei al heel snel dat het op De Buitenhof heel anders is dan op zijn oude school. Veel minder leerlingen in de klas en veel meer structuur en duidelijkheid. Hij benoemde ook dat de leerkrachten bij ons op school veel beter luisteren naar de leerlingen. Hij voelde zich beter begrepen en had het idee dat hij wel eens ‘druk’ mocht zijn. Dan mocht hij even een taakje doen, zoals een koffierondje of even kletsen bij een andere leerkracht. De deur staat namelijk altijd open bij elke leerkracht, want soms heeft een leerling nou eenmaal een betere klik met een andere leerkracht.
Respect
In het begin was deze leerling nog erg gesloten en wilde hij er niet bij horen. Maar naarmate hij zag dat op De Buitenhof iedereen elkaar respecteert en accepteert, begon hij ook steeds meer zichzelf te zijn.
De leerling is gaan inzien dat hij niet vervelend en druk is, maar hier volledig geaccepteerd wordt zoals hij is. De ‘drukte’ die hij liet zien op zijn oude school was te wijden aan te veel prikkels. Hij heeft op De Buitenhof meer rust gevonden.
Grote sprongen vooruit
Bovenstaande leerling is zeker niet de enige die met een negatief beeld naar het speciaal onderwijs kijkt. We krijgen vaker leerlingen binnen die sceptisch zijn over het speciaal onderwijs.
En niet alleen leerlingen kijken soms negatief naar het speciaal onderwijs, ouders ook. Ouders die denken dat hun zoon/dochter in een klas terechtkomt waarin hij/zij misschien helemaal niet past. Het beeld is vaak dat er alleen maar gevochten wordt, leerlingen ontzettend druk zijn of niet met elkaar kunnen samenwerken.
Ik ben altijd erg blij om te horen dat veel leerlingen en ouders toch wel terugkomen op hun eerste gedachtes. Dit komt vooral doordat de leerling vaak zelf ontzettend grote sprongen bij ons op school kan laten zien, omdat de druk(te) van een reguliere school weggevallen is.
Merel Nelissen
leerkracht vso De Buitenhof