Flexibiliteit, samenwerken, vakmanschap en respect. Dat zijn de vier kernwaarden van Alterius.
Op één of andere manier zul je deze waarden terug vinden in de verhalen van onze bloggers.
Zij nemen je mee in hun persoonlijke verhalen, waarin hun ervaringen of kijk op ontwikkelingen en de actualiteit centraal zullen staan.
Soms ontroerend of juist met humor, een andere keer kritisch of prikkelend, maar altijd vanuit hun eigen ervaring, vol enthousiasme en met hart voor hun vak!
Break-out
Geen bore out, maar break out! Dat was de laatste regel in mijn vorige blog.
En hier zit ik dan, in de break-out room van Teams.
Niet helemaal de break-out die ik eigenlijk bedoelde, maar wel een leuk bruggetje?
Digitaal op afstand via een scherm, evalueren we met collega’s over deze studiemiddag. Wie had twee jaar geleden gedacht dat we op deze manier een studiemiddag zouden hebben? Ik niet!
En tegenwoordig is dit de normaalste gang van zaken.
Executieve functies
Deze middag staan de executieve functies centraal. Zonder er al teveel op in te gaan, zijn dit de regelfuncties in ons brein, die essentieel zijn voor ons gedrag. Mijn brein wordt in elk geval aardig op de proef gesteld die middag.
Eén van de functies is planning en organisatie. Ik plan dat ik meteen na school naar huis moet racen om op tijd deel te kunnen nemen aan de digitale studiemiddag. Als ik meteen vertrek dan haal ik dat net. In mijn hoofd heb ik schoolse zaken nog niet afgesloten, ik had nog van alles moeten en willen doen, maar dat moet helaas op een ander moment georganiseerd en gepland worden.
Ik rij naar huis, ‘vlieg’ naar binnen, klap met ietwat tegenzin mijn laptop open, start alles op en klik op deelnemen. Pfieuw, ik ben op tijd! Planning en organisatie geslaagd! Of toch niet.
Regeltjes
Ik heb nog niks gegeten. Ik heb nog vier minuten om dat te regelen. Ondertussen luister ik aandachtig of we starten, maar ik hoor nog niks, het is stil in de Teamsvergadering.
Iedereen houdt zich nu al netjes aan de regeltjes: camera aan, microfoon uit en handje opsteken als je iets wilt zeggen of vragen, anders is de chaos compleet.
Ook onze breinfuncties: reactie-inhibitie en emotieregulatie, zijn al aardig getraind. ‘Vroeger’ zou iedereen in de aula de stoelen gezellig bij elkaar schuiven en al lekker zitten te kletsen over ditjes en datjes en zouden we een aantal keren tot de orde geroepen moeten worden voor we kunnen beginnen.
Toch altijd lastig publiek, die leerkrachten, vooral die van het speciaal onderwijs. Maar in deze situatie houdt iedereen zich netjes in en wachten we geduldig af op de eerste woorden van de organisator.
Op de proef gesteld
Als onze MT’er het woord neemt, is nog niet iedereen aanwezig en moet er op 'Teams-technisch' gebied nog iets aangepast worden. Onze flexibiliteit en werkgeheugen staan ook meteen op scherp. De eerste minuten verlopen niet geheel vlekkeloos, maar samen lukt het ons om het te regelen en kunnen we van start.
Wij als volwassenen kunnen hier goed mee omgaan, maar als jong kind en ook als puber heb je deze en andere executieve functies nog niet volledig onder controle. Tel daar nog eens de problematieken van onze leerlingen bij op. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de spanningen en stress die dit met zich meebrengen. Deze factoren stellen je executieve functies nóg meer op de proef. Zouden we hieruit dan kunnen concluderen, dat tijdens online onderwijs onze leerlingen over het algemeen net ietsje minder flexibel zijn? Of klopt dat misschien toch niet helemaal?
Flexibiliteit
Bij het woord quarantaine of online onderwijs, breekt bij mij het angstzweet uit. Het lijkt alsof ik een acute allergische reactie krijg en ik spontaan Gille de la Tourette ontwikkel. Mijn flexibiliteit en emotieregulatie blokkeren per direct. Ik heb ineens tics en een waterval aan scheldwoorden die ik niet meer onder controle heb.
Tegelijkertijd lees ik de paniek in de ogen, van niet alleen mijn leerlingen, maar ook mijn eigen kinderen. Ik ervaar het dubbelop: zowel thuis met schoolgaande kinderen, als op mijn werk. De weerstand is in eerste instantie enorm, zowel thuis als op school. We willen dit niet en ‘kunnen’ dit niet.
En dan toch, als het weer moet, passen we ons aan, krijgt het gevoel van controle weer de overhand en doen we zo enorm hard ons best en flikken we het weer gewoon. Hoe? Ieder op onze eigen manier en ieder op zijn eigen niveau, maar vooral ook door de enorme flexibiliteit.
Check out
Na de studiemiddag ben ik nóg gemotiveerder om de executieve functies weer op te pakken en hiermee aan de slag te gaan.
Het huiswerk voor de volgende keer krijg ik niet meer mee.
Ik lees het wel op de mail, bedenk ik me.
M’n brein draait overuren, m’n werkgeheugen is vol.
Morgen weer een dag.
Ik zwaai iedereen gedag en ik check out.
Kelly Narings
leerkracht vso De Buitenhof